Tijdens de retraite wordt o.a. het leven van David bestudeerd. Een interessante man die, zou hij in Nederland leven, waarschijnlijk levenslang met TBS had gekregen. Ook een man die wist te schitteren in het duister en dat is een bijzondere kwaliteit. Schitteren in het licht, wanneer iedereen toekijkt is wel wat anders dan eenzelfde karakter tonen in het duister; als de lichten gedimd zijn en het publiek naar huis. In de verhalen over David krijgen we een man te zien die, naast dat hij vreselijke domme en zelfzuchtige dingen deed, zoals de echtgenoot van de buurvrouw waarop hij verliefd was laten doden (hij kwam er niet zomaar mee weg en moest zwaar boeten), als het zwaar weer werd en zijn karakter onder druk kwam te staan, zijn integriteit wist te handhaven. Hij bleef zichzelf in het juiste perspectief zien. Eerst God, en dan de mens.
Daarom liet hij Saul in leven, ook toen hij de gelegenheid had om hem te doden en zijn plaats in te nemen. David geloofde dat zijn tijden, en daarmee alle tijden, in Gods hand zijn. Hij raakte dan ook niet in paniek en/of probeerde God een handje te helpen. Hij wist zichzelf toe te vertrouwen aan Gods hand en oordeel. Ook toen hij zijn straf moest ondergaan en vastte en bad in de hoop dat God in Zijn genade van gedachten zou veranderen.
Goed, vandaag verder met stilte en David, voor zover dat mogelijk is althans. Er is zoveel afleiding hier in het hotel. Vrienden en collega's die ik lange tijd niet heb gezien staan plotseling voor je neus en je kan dan niet net doen alsof ze er niet zijn.
Vandaag wat minder heimwee. Als je uitgerust bent ziet de wereld er anders uit. Toch zou ik liever thuis zijn. Ik mis Martha!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten