Nob Sakai, de leider van het OM werk in Japan, sprak met diepe bewogenheid over de verwoesting die de recente aardbeving en tsunami heeft aangericht. Infrastructuur kun je herstellen, auto's kun je vervangen maar een mensenleven is onvervangbaar. De mens krijgt maar een kans. In een tijdspanne van nul tot zeg maar zo'n honderd jaar moeten we er wat van zien te maken. Het is ook in diezelfde tijdspanne dat we een keuze maken tussen licht en duister. Maar dat impliceert dat men dan wel het verhaal over licht en duister heeft gehoord. Het getroffen gebied in Japan is nu net zo'n gebied waar het Goede Nieuws het minst bekend is.
Ieder mensenleven is kostbaar in Gods ogen. Levens die abrupt eindigen door natuurgeweld of ongelukken; het zou niet mogen. Maar toch gebeurt het. Iedere dag weer. In het verkeer, op het werk, gewoon thuis; duizenden levens gaan dagelijks over van het tijdelijk naar het eeuwige.
De bestemming van al die levens staat op het spel.
Als het Evangelie Goed en Nieuw is, zou iedereen het moeten kunnen horen. De kerk heeft de middelen en de mensen om dat te verwezenlijken. Toch geeft ook de kerk de voorkeur aan investeringen in zichzelf. Zelfverbetering, zelfverwerkelijking en in veel gevallen ook zelfverrijking; ik schat dat zo'n negentig procent van iedere euro die de collectezak wordt gestort, direct en indirect bij de gever terugkomt.
Begrijp me goed, het kost wat om die nieuwe gemeenschap van pelgrims te onderhouden. Dat snapt iedereen. Maar investeringen in hen die zich inzetten om dolende zielen te zegenen met Goed Nieuws, is nog altijd de sluitpost op de begroting. En dat terwijl het de voornaamste opdracht is die de Heer aan Zijn kerk gaf: maakt discipelen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten