Aangekomen bij de laatste hoofdstukken van het Johannes evangelie, zette ik de leesfiets in een hogere versnelling. Het is allemaal zo bekend, zo uitgekauwd, zo gewoon...
Zo het zo kunnen zijn dat het verhaal van Jezus zo gewoon is geworden dat het bijna saai is?
Afgestompt? Het Goede gewoon geworden en het Nieuws, nou ja, oud? Het zou toch niet? God verhoede.
Ik kan me herinneren dat mijn vader minstens een keer per week het oliepeil van z'n auto checkte. Daarbij sjoemelde hij een beetje met de instructie omdat daarin werd aangegeven dat men het oliepeil voor iedere rit diende te controleren. Dat moest toen. Die oude motoren lekten en verbranden een deel van die olie. Bij moderne auto's hoeft dat niet meer zo nodig. Een periodieke controle volstaat.
Ik kan het me niet permitteren om voor mijn geestelijke gezondheid afhankelijk te worden van periodieke controle. Het is wel een beetje van deze tijd: retraitetje doen, conferentietje doen, opwekkingssamenkomstje meepikken, lekker uit je dak en geest gaan tijdens een worshipgebeuren, vervolgens thuiskomen en verblijdt roepen dat je dat echt nodig had. Als het voor mij daarvan zou afhangen, was het kaarsje al lang geleden uitgegaan.
Ik heb het nodig om iedere dag olie te verversen. Ik heb nog zo'n oude motor die dagelijkse en intensieve controle behoeft om gezond en groeiend te blijven. En zelfs dan kan de sleet erin komen, de routine toeslaan. Vandaag gebeden om extra verse olie omdat ik even leek te vergeten hoe uniek het Goede Nieuws is. Zonder dat Goede Nieuws zou geen enkele motor meer aanslaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten