Een vriend kwam op bezoek en was duidelijk de weg kwijt. De chemiehuishouding in z'n hoofd doet niet wat deze bij "normale" mensen doet. Martha en ik waren en zij er behoorlijk door van streek. Er is zo weinig dat je kunt doen. Ik heb noch de vrijmoedigheid, noch het geloof om onze vriend "beter te bidden." Het gaat om iets structureels. Ik moest denken aan een vraag van een oude mevrouw die vertelde over haar Godvrezende buurman die z'n hele leven lang een voorbeeld en een getuigenis is geweest voor en in zijn omgeving. Nu zit hij in een verzorgingstehuis en is ook de weg kwijt. De chemie in z'n hoofd heeft hem veranderd in een "ouwe snoeperd" die de hele dag, zonder enige gene, seksueel getinte opmerkingen maakt naar alles wat vrouw is en in zijn buurt komt.
Het is Goed Nieuws dat we verlost en verzoend worden door genade en niet door chemische balans of onbalans in onze hersenen, of, hoe goed wij het allemaal voor elkaar denken te hebben. Want als het daarvan af zou hangen, zou er voor niemand ook maar enige hoop zijn!
Over vijf minuten vertrek ik naar Eindhoven. Om te "preken" over triomf en tragedie: wat is het? Ik doe dit in het besef dat het woord genade boven mijn leven hangt! En in het besef dat op een dag "I might loose it."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten