"Wat zie jij er uit," zei Martha toen in gisterenavond thuiskwam. "Je ziet niet eens geel maar zelfs wit." Het was lang geleden dat ik zo'n migraine had. Zo goed en zo kwaad als dat ging heb ik nog mijn lessen kunnen verzorgen; lijzig en lispelend, als een dronkenman die niet meer weet hoe hij z'n zinnen begon, laat staan hoe hij deze af moet maken, heb ik me door de lessen geploegd.
Nu zag Martha er zelf ook niet florissant uit. Een dikke korst op haar neus, blauwe ogen en een gezwollen bovenlip. Niet langer zag ze eruit als een verdronken engeltje maar meer als iemand die tegen de vuisten van Sylvester Stallone was opgelopen. De nacht ervoor was ze ziek geworden (waarschijnlijk van het water dat ze binnen had gekregen bij haar slootavontuur van de dag ervoor) en stapte uit bed om in de prullenbak over te geven. Dat is niet gelukt. Ze is blijkbaar flauw gevallen, daarbij hard gevallen (ja met haar gezicht op, om en in de prullenbak die nu onherstelbaar beschadigd is en inmiddels afgevoerd door de Roteb) en kwam bij in een plas bloed. Volgens haar zeggen gaat het nu allemaal weer goed. Als ik haar nu door het huis zie strompelen met ook nog eens een gekneusde rib, weet ik wel beter. Ze houdt zich sterk, zoals vrouwen dat over het algemeen beter kunnen dan mannen. Ja, gewoon weer om zeven uur hardgelopen. Hoe doet ze het toch... Mijn bikkel!
Goed, de lessen bij foundation4life zitten er dus op. Wat een voorrecht als je als zo rond de twintig jaar bent en je een jaar kunt investeren in geestelijke- en levensvorming. En wat een voorrecht om als bijna 50-jarige te mogen investeren in de levens van deze jonge mensen. Dat is wel een dagje migraine waard!
Jan! Super bedankt dat je les kwam geven. De studenten waren enthousiast en hebben een hoop geleerd. Bedankt!
BeantwoordenVerwijderenFoundation 4 Life