Een interessante opmerking van een collega over mentoring en coaching was dat hij vond dat ongelovigen de gelovigen niets te bieden hebben en andersom. Met andere woorden, een mentor of een coach die Jezus niet volgt, heeft mij niets te bieden ik, als Jezusvolger, zou een niet Jezusvolger niets te bieden hebben. Mijn antwoord was dat we hier samen tijdens een lunch maar eens over door moesten praten. Toch; hij verwoordt wat vele voelen.
Toch, als ik al zou voetballen, heb ik liever Louis van Gaal als trainer dan de eerste de beste hobbyist die er ook wel wat verstand van heeft maar een betere keus zou zijn omdat hij Jezus volgt en nu "zo'n fijne man is."
Deze gedachte is het gevolg van dat ene zinnetje in de Bijbel dat zegt dat niemand rechtvaardig is en dat andere zinnetje dat zegt dat zelfs onze rechtvaardigheden als een bezoedeld kleed zijn. Of, zoals de rechtgeaarde Calvinist het zegt, "de mens is tot niets goeds in staat."
Voor het gemak wordt deze waarheid dan verheven tot een algemene regel en zo breed als mogelijk toegepast.
Maar de genoemde zinnetjes zeggen vooraleerst iets over onze verhouding tot God. Verzoening en verlossing kunnen niet worden verdiend, maar slechts door God gegeven en door ons in dankbaarheid ontvangen.
Je wereld is echt klein als je gelooft dat alleen christenen elkaar iets te bieden hebben. Dat is een sektarisch en exclusief denken dat al tot veel geweld en scheuringen heeft geleid. Waarom? Omdat binnen de club er een onzichtbaar rechtvaardigheidsmetertje is waarmee men elkaar meet; we zijn allemaal rechtvaardig verklaard maar ik iets meer dan jij.
De mens, ieder mens, is nog steeds beelddrager van God en dienst als zodanig te worden benaderd en behandeld. Ieder mens heeft een door God zelf toegekende waarde. Daar waar wij dat als waardeloos labelen, spelen we voor God en maken we de afstand tussen God en de mens, die er toch al is, alleen maar groter.
De mentoring clinic zit er bijna op. Vandaag de laatste dag. Dan morgen "debrief" met m'n team en morgenavond terug naar Londen waar ik dinsdag m'n professor ontmoet die me begeleidt bij m'n onderzoek en these. Dinsdagavond reis ik dan van London City Airport (een klein vliegveld aan de Theems) naar Rotterdam-The Hague Airport (Schiphol vermijden is een heerlijke bonus). En dan, tegen 23.00 het hoogtepunt van iedere reis: thuiskomen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten