De twee voormalige prof-basketbalspelers uit Amerika vertellen me tijdens een overdadige lunch hun verhaal. Ze hadden me uitgenodigd omdat ze gefaschineerd waren door het feit dat ik bijna 27 jaar met dezelfde vrouw getrouwd ben, dat ons huwelijk een stevige basis heeft en Martha en ik heel veel van elkaar houden. "Hoe doe je dat", wilden ze weten. Hun verhalen was een optelsom van cocainegebruik en -handel, huiselijk geweld, gedwongen cursusssen 'anger-management', ontrouw en overspel en nog is het rijtje niet kompleet. Tja, het makkelijkste zou zijn als ze met al die dingen zouden stoppen. Dat zou al een aardig verschil maken. Maar ik besloot om de korte bocht voor mezelf te houden. Alsof ze dat niet hadden geprobeerd! Dus concentreerden we ons op de vraag wat de bron van al die scheefgroei was en dat een transformatie, een radicale verandering van het hart noodzakelijk was. Of mijn inbreng veel uitmaakte; de tijd zal het leren. Ik vond het een voorrecht om die twee grote mannen hun hart te zien openen tegenover een kleine Hollander. De hele dag door gesprekken gehad met mensen. Een vrouw uit Kenia die advies wilde over wel of niet scheiden. Een man uit Engeland die de Tsunami had meegemaakt en dacht dat z'n leven voorbij was en als gevolg daarvan nu een volgeling van Jezus is. Fascinerende levens.
Een man, die voor het eerst met z'n moeder meekwam naar de kerk, durfde me geen hand te geven aan het begin van de dienst. Hij vertelde z'n moeder: "ik durfde niet omdat die man alles van me wist" (wat overigens niet waar was/is; het zal z'n eigen geweten zijn geweest dat hem aanklaagde).
De preek had hem mateloos aangesproken. Hij vertelde dat hij nog nooit een 'dominee' had gehoord die zo persoonlijk was en zo gemakkelijk over z'n eigen fouten, zwakheden en strijd sprak.
Dat vind ik zo bemoedigend en onderstreept voor mij het belang dat we in het leven niet doen alsof alles pais en vree is. Daarmee schetsen we een verkeerd beeld van wat het volgen van Jezus inhoudt. Met alleen maar schetsen van het ideaal maken we het volgen van Jezus een karikatuur en onbereikbaar voor de basketbalspelers, de tsunami overlevende, de verwarde Keniaanse en de zoekende gedesillusioneerden.
Kortom, ik kijk terug op een vruchtbaar, vreselijk druk en veel voldoening gevend weekend.
Over een paar uur reis ik terug. Het mooiste gedeelte van de trip komt eraan. De trip is pas helemaal af als ik mijn geliefde weer in m'n armen sluit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten