Waar je de ene avond God bijna tastbaar aan het werk ziet, een andere avond, zoals deze, is er een waarbij het gewoon hard werken is. Na m'n studie over "hoe vatte Jezus het Goede Nieuws samen en wat betekent dat voor ons", had ik geen droge draad meer aan m'n lijf. Het voelde alsof ik een akker had omgespit!
"God" momenten kun je niet orchestreren of plannen. Dat doet God. Daar zit niets van ons bij.
Maar...
Dat is een kant van het verhaal. Er is een groepsdynamiek en er is de individuele dynamiek. Je kunt het gevoel hebben dat er niets van je verhaal landde omdat er geen zichtbare feedback is. Om dat als graadmeter te hanteren voor "succes" is verraderlijk.
God werkt ook in de stilte.
Jaren geleden heb ik geleerd om altijd voor de "een of de twee" te gaan. Mijn inbreng is slechts een schakeltje in de keten van gebeurtenissen in het leven van een persoon.
En die wetenschap helpt me om dankbaar terug te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten