Open en eerlijk met elkaar zijn is wat menigeen propageert en verlangt. Als ik echter de deurtjes van mijn hart naar een ander openzet en die ander blijft angstvallig zijn deurtjes dichthouden, stop ik al gauw met het openen van mijn harten leven en blijft onze relatie oppervlakkig.
Er zijn mensen die het gewoonweg niet kunnen of willen. We leren hen alleen maar oppervlakkig kennen.
In mijn werk staan we voor deze open en eerlijke relaties. In de praktijk is het echter ingewikkelder. Angst, trauma's, compartimentalisering van werk en privé en blinde vlekken staan het in praktijk brengen behoorlijk in de weg.
Onlangs ontmoette ik een OM leider die zo graag meer openheid en eerlijkheid wil in zijn relatie met de teamleden. Maar het willen alleen is niet genoeg. Je moet dan wel de eerste stap durven zetten en daadwerkelijk zelf je hart en leven in de etalage zetten. En dat kan deze best man niet. Hij heeft het nooit geleerd en de afstand blijft bestaan. Vertwijfelt vraagt hij zich af hoe het toch kan dat er nooit iemand naar hem toekomt om zijn/haar hart te luchten.
Het begint bij het strippen van het beeld dat we van onszelf hebben gecreëerd. Sterke mannen zijn dan opeens niet zo sterk meer. Vragen, twijfels, angsten komen dan naar buiten. En veel mannen kunnen zich dat niet permitteren omdat dat beeld hun enige houvast in het leven is geworden. Ze zouden dan toe moeten geven dat hun huwelijken niet altijd lekker lopen, er hobbels zitten in hun relatie met hun kinderen, ze worstelen met oncontroleerbare passies en seksuele begeertes.
De schijn ophouden is een van de grootste leugens die we met elkaar in stand houden. We denken dat er teveel op et spel staat, er teveel te verliezen is. De waarheid is dat de wereld snakt naar waarheid; wie ben jij nu eigenlijk echt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten