30 april 2008

De zwakte van God


In Matteus 15:6 beschuldigd Jezus de geestelijke leiders ervan dat ze het Woord van God ontkrachten. Die beschuldiging is terecht. De geestelijke leiders hebben een geestelijke manier gevonden om de verantwoordelijkheid om voor hun ouders te zorgen, te omzeilen. het komt hierop neer: jij hebt 1 miljoen euro en je weet dat, omdat je vermogen hebt, mensen een beroep op je zullen gaan doen. Wat doe je: je geeft dat geld 'uit handen' zodat je er zelf niet meer bij kunt.
Wordt er dan een beroep op je gedaan dan kun je naar eer en geweten zeggen: "ik zou je echt heel graag willen helpen, maar ik kan niet eens bij mijn eigen geld". Op deze manier werden bezittingen "aan de Heer gewijd" waardoor de geestelijke leiders 'machteloos' moesten toezien hoe hun ouders wegkwijnden.

Waar het mij om gaat is echter iets anders.
Het woord van God is KRACHT. Scheppingskracht, levenskracht. Als God spreekt, gaat daar zoveel gezag van uit dat dingen uit het niets ontstaan. Zij woord is voldoende.
Dat woord is mens geworden en heeft het aan God gelijk zijn helemaal uitgedaan: 'de gestripte God'. We kunnen Hem slaan, schoppen, bespuwen, uitschelden, verraden, kruisigen en ga zo maar door.

Het is Gods keuze geweest om ons toe te staan dat Woord te ontkrachten; het te manipuleren, het in eigen voordeel te gebruiken, het te gebruiken om anderen te misbruiken, onszelf vrij te pleiten. Je kunt Gods woord alles laten zeggen en het bijt niet terug.

Gisteren viel er een boek op de deurmat: "2008, God's final witness" (Ronald Weinland). Ik had dat aangevraagd omdat ik er het e.e.a. over had gelezen op een website en omdat het gratis was. Ik verwachtte bagger en kreeg het.
Binnen drie minuten vond ik wat ik al vermoedde dat ik zou vinden. Eerst een verhandelingen over de twee getuigen waarover Openbaring spreekt en dan komt het: “I am to announce, through God’s direct revelation, that I am one of those two witnesses” (blz. 16). De andere getuige wordt pas geopenbaard halverwege de grote verdrukking (ga ik niet uitlegggen) dus dat laat op z’n minst nog drie en een half jaar op zich wachten. Maar goed, een hebben we er binnen.

Weet je wat het erge is. Duizenden laten zich er door meesleuren! Ook in de tijd van de Farizeeën en Schriftgeleerden (hoewel die tijd nooit echt tot een eind is gekomen, ze zijn er vandaag ook nog in grote getale!).

Genoeg hierover!
Ik moet wat dichter naar mijn eigen hart toe. Doe ik het zoveel beter? Ga ik dan zo "zuiver" met dat Woord van God om?
Ik moest hieraan denken: de uitkomst van de ontkrachting van Gods woord is zelfverrijking.

Maar nu ga ik koninginnedag vieren (niet dus). Zometeen naar Bussum om bij te praten met een collega die volgende week terugreist naar Australië en vanmiddag gaan we bij Brandarianen op verlate kraamvisite. De uren daartussen gaan in de preek voor aanstaande zondag zitten.

Het schilderij bovenaan de Blog is van Jeroen Bosch. Als je de gezichten van de omstanders bestudeert vraag je je af wie er nog met "Het Woord" bezig is (als je er op klikt krijg je een grotere afbeelding te zien).

28 april 2008

Een rijstkorreltje in je hand...

Ja hoor, voor de zoveelste keer kreeg ik gisteren een mail met daarin een verwijzing naar een powerpoint die de bekijker ervan op de hoogte brengt van de stand van zaken m.b.t. "de eindtijd". Specifieker betreft dit het aspect van de geldloze economie. Een aantal bedrijven krijgt ervan langs omdat ze technologien ontwikkelen, en al klaar zouden hebben liggen, die zeg maar een betaalkaart in de vorm van een veredelde rijstkorrel in je hand op op het voorhoofd plaatsen zodat het gedoe met al die pasjes en pincodes eindelijk overbodig wordt.

Als je het zelf wilt bekijken. Linksonder klik je op "het nummersysteem".

Ik word hier heel erg kregel van; christenen die hun huiswerk niet goed doen, een hetze teweegbrengen en kostbare tijd verspillen.

Hoe ontstaat zoiets?

Niemand weet het precies. Wat ik wel weet dat als je wat googled je vrijwel uitsluitend verwijzingen vindt naar christelijke sites.
Ook weet ik dat als je ergens bewijs of bevestiging voor zoekt, dat altijd wel ergens te vinden is.

Op een dergelijk manier zal er ook door de christenen zijn geageerd toen tussen 1799 en 1815 achternamen moesten worden gekozen en geregistreerd bij de Burgerlijke Stand. Bijbelgetrouwe gelovigen zullen misschien toe al de link hebben gelegd tussen het Openbaring scenario en hun wereld. Of, wat zal men hebben gefronst toen contante betaling werd omgezet in overschrijvingen naar bankrekeningen.

Reinhold Niebuhr zei eens: "De bijbel leert ons maar bar weinig over de temperatuur in de hel of over de meubels in de hemel”. Maar dat is waar de kerk nog veel te veel tijd aan besteed.

Terwijl er een wereld om ons heen naar de hel gaat komt er zoveel ruis de kerk binnen die haar afleidt van het uitvoeren van haar voornaamste taak: "Verkondig het Evangelie".

En die chip dan? Dat zien we wel als het ooit zover komt.

Martha jarig

Vandaag is de belangrijkste vrouw in mijn leven 46 jaar geworden. Feest. Het is ontzettend leuk om samen met Martha door het leven te gaan en we hopene dat nog vele jaren te kunnen en mogen doen.
Dit weekend geen blog geschreven. Was wat grieperig en dat vervelende hoestje waar ik net vanaf leek te zijn is weer terug in volle glorie!

Ik zou nog verslag doen van "Christus en het meschelijk lijden". Terwijl ik het las realiseerde ik me dat het boek later uitgegeven is onder de titel "Tranen op Muziek".
Ik moet zeggen dat dit een van de betere boeken is over de plaats van het lijden en de manier waarop de mens daarmee omgaat.
Jones geeft een overzicht van hoe de grote religies tegen het lijden aankijken en komt o.a. tot de conclusie dat, over het algemeen, de christen lijden net zo beleeft als de moslim: alles is voorbestemd en Gods wil. Er is absoluut niets wat wij eraan kunnen doen; 'het moet zo zijn'. "Verzet je er niet tegen maar onderga het gelaten".
Vervolgens gaat Jones in op de weg die de Bijbel wel wijst en neemt Jezus als voorbeeld.

Hieronder een klein stukje uit Hoofdstuk 6.

HOOFDSTUK VI
DE CHRISTELIJKE LEVENSHOUDING IN ONZE DAGEN

Bij Jezus en bij de eerste Christenen is er iets nieuws en verfrisschends aan het werk. Ten eerste een absolute eerlijkheid op geestelijk gebied. Hier worden niet onder het mom van geestelijkheid trucjes en ezelsbruggetjes gebruikt tegenover het lijden. Het evangelie leert eerlijkheid, oprechtheid; er wordt weinig geredeneerd en niets wordt weggeredeneerd. Geen Coué-kunstjes met oppervlakkige suggesties. Niemand sluit de oogen voór ruige feiten, zooals Christian Science ons wil laten doen. Er wordt niet geexalteerd gesproken over onze eenheid met het goddelijke, waardoor wij niet ontvankelijk zouden zijn voor pijn of lijden, zooals de Vedanta leert. Wij vinden daar geen verlammende onderworpenheid, zooals de Islam ons aanraadt en ook geen zwart pessimisme, waarheen het Boeddhisme ons leiden wil met zijn ontkenning van het leven zelf. Wij vinden niets van al die dingen, maar inplaats daarvan wordt het leven met wijd open oogen eerlijk in het gezicht gezien, het leven zelf spreekt zijn hardste woord en dan wordt het Juist op dat punt aangegrepen en het eind is: overwinning.
Hier is een kracht aan het werk, die wij het best triomfeerende vitaliteit zouden kunnen noemen. En als triomfeerende vitaliteit moet godsdienst zich manifesteeren en zal hij niet op zij geschoven worden. Want alles, van de laagste cel tot den hoogst ontwikkelden mensch, haakt naar volledige ontwikkeling, naar volmaking, naar meer leven. Wanneer godsdienst dit ontkent, dit verlangen verwerpt, als hij vermoeidheid toont, het leven in den steek laat en de menschen aanraadt zich van de pijn des levens te bevrijden door allerlei los te laten en door allerlei uitvluchten te zoeken, dan is hij ten doode gedoemd. Hij moge nog een korten tijd een kwijnend en bloedarm bestaan blijven lijden om als een verdoovend middel den ondergang van een gedoemd volk wat gemakkelijker te maken, maar verder zal het nooit komen. De vitaliteit is gebroken.
Maar als wat Jezus ons brengt godsdienst is, dan is godsdienst een kracht die staat midden in het proces van het verlangen naar voller leven, ja, het geeft aan dit verlangen zijn hoogsten vorm. Godsdienst is een kreet naar leven, naar leven dat waarlijk leven heeten mag. Hij is zoo ver als maar denkbaar is verwijderd van elke "vluchtgedachte".

25 april 2008

Het probleem van het lijden

Ik ben begonnen in 'het boek van gisteren' en wil een paar regels melden waarin Jones "verschillende beschouwingen over het menschelijk lijden" uiteenzet. Dit is nummer 3. Je zult er even op moeten klikken om een leesbare weergave te kunnen krijgen.

24 april 2008

Hatseflats..

Vandaag een dagje hoofdpijn. Toch naar Epe gereden (ik moest toch in de buurt, in Puten, zijn) om te orienteren op een "oldtimer". Ik rijd nu zo veel minder kilometers dan toen ik full-time door het land trok om overal en nergens groepen toe te spreken, dat ik de diesel in ga ruilen voor een economischer optie.
Zijn ze er? Auto's die 25 jaar of ouder zijn, strak in de carroserie, lak en de kilometers (minder dan 100.000 km) zitten?

Jawel, ze zijn er. Je moet aleen geduld hebben, weten waaar je moet zoeken en op tijd toeslaan!

Met een beetje fantasie zie je het potentieel van deze auto toch? Een vleugje goede wil en twee rechterhanden (die ik niet heb) en het wordt wel weer wat. En... goedkoop he.

Voorts... via Marktplaats weer drie boeken van E. Stanley Jones op de kop kunnen tikken
Je ruikt de geschiedenis aan zo'n boek. Hoeveel mensen zouden dit boek hebben gelezen? Wat heeft het me ze gedaan? Hoe heeft het hun levens veranderd? Diep snuiven en het lijkt wel of je er iets van voelt....

De eerste eigenaar kocht of kreeg dit boek op 8 december 1937.
Na het weekend kan ik jullie vertellen wat de inhoud met mij doet.

23 april 2008

De euforie van bijna een beslissing

Je kent het misschien wel; het geweldige gevoel dat je hebt als je op het punt staat een belangrijke beslissing te nemen en je nadenkt over hoe het leven er na die beslissing uit zal zien. Je visualiseert de "post-beslissing" realiteit. De pre-beslissing realiteit behoeft geen visualisatie want daar zit je middenin.

Een gek idee eigenlijk dat je een gevoel kunt hebben bij iets dat er nog niet is. Maar goed, dat is wat vooruitzichten doen. En, hoe gek het ook mag klinken, die vooruitzichten motiveren ons allemaal iedere dag, ten negatieve of ten positieve.
Het vooruitzicht van "weer een dag" leidt bij de een tot depressies en bij de ander tot extase (ik behoor meer bij de laatste groep).

Het uitzicht op een overvloedige maaltijd met een glas wijn kan iemand fluitend door de dag doen gaan. Het uitzicht op een tandarts heeft dat wat minder.
Het zijn die basale dingen die onze levens en de kwaliteit van de beleving bepalen.
Wat heeft het effect van een lange termijn uitzicht op mijn leven? Vandaag. Het is best wel eng als mensen een beperkt uitzicht hebben (een dag, of een week).

Wezenlijke beslissingen in het leven worden bepaald door onze verre gezichten; wat zie ik in de verte en wat doet dat met me.
Voor mij is dat de wetenschap dat Christus weer zal komen en gerechtigheid zal brengen! Dat geeft mij moed, geloof en hoop voor vandaag. Het lijden, de ellende in het groot en in het klein zal eens ophouden en er zal genoegdoening zijn!

Maar goed, even terug naar vandaag. Wat maakt mij zo euforisch? Twee dingen:
1) Martha en ik zijn best lang bezig geweest met de vraag hoe we onze tijd het best in de Brandaris kunnen investeren. Daar zijn we uit. We blijven en gaan ons op enkele zaken focussen (daarover binnenkort meer, ik wil dat eerste met de medeleiders bespreken).
2) Ik denk er serieus over na om volgende jaar de beschikbare zondagen die ik normaal weggeef om in andere kerken te spreken vrijhoud; zeg maar een jaar vast van uit spreken gaan op zondag. En, eerlijk gezegd voelt dat vooruitzicht goed.

En dat, lieve kijkbuiskinderen, is wat ik bedoel met "de euforie van een bijna-beslissing"

22 april 2008

Kort

Vandaag een korte blog.
Ik wil een nieuw blog aankondigen. Deze nieuw blog heeft een beperkte levensduur. Lees erover en besluit of je meedoet!
http://www.levenonderinvloed.blogspot.com/

Vanmorgen naar Amstelveen voor een laatste controle bij de ooglaserboer.
Dan vanmiddag o.a. de lijn voor een vergadering (vanavond) met de kringleiders uitzetten. Het moet spannend genoeg worden om de kringleiders te doen uitzien naar toekomstige bijeenkomsten.

21 april 2008

Raar weekend

Had ik me zo verheugd op drie heerlijk rustige dagen (wat deels best wel is gelukt); waar we niet op hadden gerekend is dat Moniek niet alleen haar nieuwe vriendje mee naar huis nam maar ook een of andere infectieziekte waar ze ontzettend veel pijn aan heeft. Zoveel dat ze al nachten niet had geslapen en ook nu, ondanks pijnstillercocktails en een slaaptablet niet kon slapen. Uiteindelijk is Martha zondag met haar naar de huisartsenpost gegaan. Een antibioticakuur en pijnstillers moet het euvel gaan verhelpen. De afgelopen nacht hebben we haar niet gehoord dus eindelijk slaapt ze.
Ze zou vandaag weer terug gaan naar Barcelona maar we houden haar denk ik maar hier totdat ze weer hersteld is.

De afgelopen dagen het verhaal van "Jezus gaande over het meer" (mat. 14:22-33) heel langzaam gelezen. Bij veel bijbelverhalen, die zo bekend zijn, moet ik mezelf dwingen om heel langzaam te lezen. Omdat je er zo gewend aan bent is er de verleiding om even flink door te rauzen; op naar de interessantere gedeeltes waar nieuwe, spannende dingen gebeuren. wat hebben die bekende verhalen nog aan nieuwe dingen te zeggen.

Veel dus.

Als de waarheid opeens je leven binnenkomt is dat altijd een giga-confrontatie met het zelf. De waarheid is als een licht dat zelfs de meest verborgen zaken naar de oppervlakte haalt. Als de waarheid voor me staat zal er een reactie zijn van schuld, schaamte, vragen, verdriet, leegte enz.. waar ik iets mee moet doen. Het gaat namelijk niet vanzelf over. De confrontatie biedt een gelegenheid om het eindelijk op te lossen. Je zou de reactie samen kunnen vatten met een woord: vrees.

Kan ik ermee naar Jezus toe? Is Hij wie Hij zegt te zijn: "Houdt moet, Ik ben het, weest niet bevreesd".
Wat doet Jezus met mijn vrees?
Geen enkele beschuldigend of oordelend woord van Jezus. Een kans dus!
Petrus grijpt die kans. Hij zet die stap van geloof en vertrouwen.

Drie fasen: Vrees - Geruststelling - Actie.

Als ik mijn vrees laat gaan door de geruststelling van Jezus te geloven komt er ruimte voor die volgende stap. Van geloof.

Morgenavond om 22.50 "De Verandering, tien jaar later". Ik ben benieuwd wat ze heel hebben gelaten van m'n verhaal. Door te knippen en te plakken kun je mensen heel veel laten zeggen.


19 april 2008

De schoorsteen

Martha en ik vroegen ons al een tijdje af waarom er op een plek in onze slaapkamer schimmel aan de muur zat en zit. Dat heeft natuurlijk met vocht te maken en omdat juist op die plek de schoorsteen zit vermoedden we dat het daarmee te maken heeft. Op de een of andere manier komt er water de schoorsteen in en dat water zoekt vervolgens weer een plek waar het weg kan. Dat is onder andere in onze slaapkamer.
Nadere inspectie heeft inmiddels uitgewezen dat de loodslabben om de schoorsteen ontbreken en dat de schoorsteen zelf ook niet in zo'n beste staat is.

Daar sta je niet bij stil als je een huis koopt. Je vraagt je niet af "hoe zou het er voorstaan met de loodslabben om de schoorsteen"? Ik ben zo iemand die pas beseft dat er loodslabben om de schoorsteen zitten als iemand mij daar op wijst.

Dat wordt nog een heel gedoe. Er zitten stenen los, de afdekplaat ligt er los op en met de Nederlandse regelgeving zal er een komplete steiger moeten worden opgezet en een comfortabele werkplek om de schoorsteen gefabriekt zodat de bouwlieden geriefelijk en veilig hun werk kunnen doen.
Dit soort klussen is net een maatje te groot voor mij om zelf te doen.
Ik heb wel de buren geïnformeerd en er zijn inmiddels acht buren die ook eventuele reparatiewerkzaamheden willen laten uitvoeren.

En zo blijf je bezig. Alles wat de mens bouwt is aan verval onderhevig. Ik kan niets bedenken dat de mens maakt en uit zichzelf beter wordt.
Geestelijk is dat precies zo. Een beweging van God wordt door de mens al snel in vormen, formules en blauwdrukken geperst. We nemen onszelf daarin heel erg serieus en iedere generatie lijkt het opnieuw te willen uitvogelen. Op zich wel goed, denk ik. Ik kan iets aannemen als waarheid omdat een autoriteit mij meldt dat dit de waarheid is maar diep van binnen wil ik toch liever zelf die waarheid ontdekken en ondervinden. Vandaar dat iedere generatie weer dezelfde vragen stelt. Vaak komen we bij de zelfde antwoorden uit. Zo zal ik nog steeds een schoorsteen nodig hebben maar het zou kunnen zijn dat er geen loodslabben meer nodig zijn. Iemand heeft een ingenieuze uitvinding gedaan waardoor de afvoer van water anders geregeld wordt. Wat niet veranderd is, is dat er nog steeds water afgevoerd zal moeten worden.

Goed, het slaat weer niet echt ergens op vandaag. Ik ga maar een boek lezen.

Moniek komt vandaag thuis! Dat wordt gebak eten. Hoop ik.

18 april 2008

Drie dagen

Gisterenavond, nadat de groep van vijf jongeren die een "proefavond Discipelschaps Training ondergingen was vertrokken, maakte m'n hart een klein vreugdesprongetje en ik zei tegen Martha: "de komende drie dagen heb ik geen verplichtingen en afspraken". Yes!
Nu kan ik een of twee dagen aan m'n huiswerk besteden en zaken voor volgende week voorbereiden.

Van de vijf jongeren willen er vier echt aan de slag met de DT. Dat lever voor mij persoonlijk een probleem op omdat tot half juni vrijwel alle avonden bezet zijn en in de tweede helft van dit jaar ik zo'n 16 weken weg ben.
Ik ga op zoek naar een echtpaar, of iemand, of iemanden die met deze vier jongeren (er zullen er zeker nog enkelen volgen) en het DT materiaal aan de slag gaan.
DT is meer dan een huiskring! Het vraagt een behoorlijk inzet van de leiders: een avond per week, altijd op die avond met elkaar eten en daarnaast zal er individueel tijd met de deelnemers door moeten worden gebracht.
Ik zie zelf geen effectievere manier om echte geestelijke groei en transformatie tot stand te zien komen.

De vier deelnemers hadden zelf wel suggesties voor mannen en vrouwen die zij zouden zien zitten. En dat laatste is van heel groot belang omdat de basis van DT vertrouwen is en de leiders zelf een 'opvallende' wandel met God hebben.
Dan willen twee damen en twee heren niet wachten tot september maar zo snel mogelijk van start gaan!
Ik denk dat ik maar gauw ga mailen en bellen. Het voelt echt ontzetend goed als jongeren zelf aangeven verder te willen en geestelijk te willen groeien. Nu is het zaak een duo te vinden dat met ze op gaat trekken en de kostbare maar o zo vruchtbare tijds-, en levensinvestering willen maken.
Aangesproken? Mail me. jan@lifedirection.org

Johannes staat ook bekend als de discipel die Jezus liefhad. Hij wilde altijd zo dicht mogelijk bij Jezus zijn. Interessant detail is wel dat het bijbelboek Openbaring door Johannes is geschreven. Leidt intimiteit tot openbaring? Daar zou best wel een link kunnen liggen!

17 april 2008

De zon

Bijna in een rechte lijn vanuit het raam in m'n werkkamer komt de zon op. Ook al heb ik geen weiland, meer of zee voor de deur, een zonsopkomst is altijd spectaculair, ook al gebeurt dat van achter en tussen de betonnen elementen van het kunstwerk Kleinpolderplein door. Voor de zon maakt het allemaal geen verschil; die komt gewoon op en discrimineert niet.
Gods liefde werkt op eenzelfde manier. Of ik er iets mee doe is wat anders. Er kunnen 'kunstwerken' in de weg zitten, of een dik, zwart wolkendek of gewoon een zonneklep omdat die liefde van God als lastig wordt ervaren.
Stel je voor dat die liefde ongehinderd je hart zou kunnen raken; dat er helemaal niets meer tussen jouw hart en Gods liefde staat. Dan voel je je aardig bloot, dunkt me. Je staat dan echt in de schijnwerpers. God wil wel en in Jezus kan het. Ik hoef alleen maar ja te zeggen.
Gisterenavond een doorbraak in de geschiedenis van Eternal Differenz. Zoals het er nu uitziet hebben we een ploeg van zeven tot negen (jonge) mensen die de fakkel gaan overnemen. Op zo'n vergadering komt er al heel veel potentiele energie los. Een eerste officiele vergadering wordt afgesproken en ik ben heel erg benieuwd hoe dit op een positieve manier gaat bijdragen tot de ontwikkeling van dit unieke jongerenwerk.

16 april 2008

Leven onder invloed

Dat is de titel van een boekje dat ik zondagavond kreeg van Jan Pool. Eenendertig dagen dagboek over discipleschap. Ik ben het nog niet intensief aan het lezen maar heb er her en der wat uitgelicht. Helder boek. Gaat over het echte leven en stuurt de lezer niet het bos in met oefeningen en disciplines warvan je van te voren al weet dat deze niet gaan lukken.
De titel is gewoon goed. Leven onder invloed. Iedereen laat zich elke dag beinvloeden. Bewust en onbewust. In die zin leven we allemaal onder invloed. Maar van wat, of van wie?
Ik wil leven onder invloed van de allerhoogste.
Als ik dat wil moet ik met Hem omgaan want, waar je mee omgaat word je mee besmet.
En om "besmet" te zijn met gedachten, woorden en de werkelijkheid van de allerhoogste is echt geen straf. Integendeel. Daar word je echt mens van.
Interesse om mee te doen? Laat het even weten, dan bestel ik een stapeltje (kost 12,95).
De maand Mei heeft 31 dagen. Lijkt me leuk om een aantal medestanders te vinden die het dagboek doorwerken en dan halverwege of tegen het eind van de maand eens een 'leven onder invloed" avond met en voor elkaar te organiseren.



(Als je op het plaatje hieronder klikt, wordt deze vergroot zodat je het kunt lezen)


14 april 2008

Marathon

Je kunt er van alles van vinden maar toen ik gisteren naar een verslag keek van de Rotterdamse marathon die zondag werd gelopen en enkele verhalen hoorde werd ik gegrepen door de kracht ervan. Een man die (als gevolg van een hersenbloeding) acht jaar aan een rolstoel gekluisterd is geweest heeft zich middels revalidatie en wilskracht zover hersteld dat hij nu een marathon kon uitlopen. Een andere man die kruipend over de finish kwam had een dergelijk verhaal.
Respect!

Het is waar dat we vaak een crisis nodig hebben om onszelf te geven aan een droom of doel. Zolang alles goed gaat, het leven ons toelacht en we niet al te rood staan, hoeven we ons niet al te druk te maken.
Maar het leven manoeuvreert ons allen op een gegeven moment in een patstelling. Soms betekent het dat een volgende stap tot schaak en schaakmaat leidt maar het kan ook zijn dat een schijnbaar uitzichtloze situatie een bijzondere en nieuwe vastberadenheid uitwerkt.

Waarom zou ik God volgen? Omdat het goed voor me is?
Ach, niet iedereen doet aan lichamelijke oefeningen terwijl we weten dat het goed voor ons is.
Hetzelfde geldt voor het op je gewicht en dieet letten.
Weten dat iets goed voor je is, is voor de meesten onvoldoende motivatie om te veranderen.

Ik volg God omdat het de enige logische optie is en ik ben vastberaden om deze race goed te eindigen. Vanuit m'n geestelijk kreupel zijn heb ik Jezus gezien. Hij staat bij de eindstreep en moedigt me aan. Wacht even, wie is het die met me meeloopt? Zie ik daar Jezus? Warempel, het is Hem! Hij is de haas die me meetrekt en de burgemeester die opwacht bij de eindstreep.
Vanmorgen wezen hardlopen. Vaak een goede manier om "het hoofd weer leeg te krijgen". Alleen lukt dat maar moeilijk. Met teveel dingen bezig. Vandaag is het de 15e van de even maand. Dat betekent het schrijven van onze nieuwsbrief. Dat doe ik al 21 jaar. Telkens op de 15e van de even maand. En... ik heb er helemaal geen zin in. Toch ga ik het doen. En die zin dan? Die komt wel als ik aan de slag ga. Voor de middag staat de brief onder de daarvoor bestemde link hiernaast. Klik er eens op (den Ouden nieuwsbrief).
Bij de wee, volgens Midas Dekker (in een column over de Rotterdamse marathon) is het verhaal over het ontstaan van de marathon een mythe:

"Het is een gotspe dat een groot aantal idioten de Rotterdamse straten weer onveilig maakt, want de marathon is een fabel. Die Phidippides (hij liep van Marathon naar Athene, 42 kilometer, om daar te vertellen dat de Grieken de Perzen hadden verslagen, red.) heeft hem nooit gelopen. Pas eeuwen later is dat verhaal opgetekend. Een vriendje van Pierre de Coubertin, oprichter van de moderne Olympische Spelen, was taalkundige en diepte het sprookje op uit klassieke boeken. Op de eerste moderne Olympische Spelen van 1896 in Athene werd de marathon op het programma gezet, en een Griek won het onderdeel. Het leidde tot uitzinnigheid, daarom werd het zo populair."

Sauerkraut

Zaterdagochtend vertrokken we om 07.30 vanuit de Eemshaven naar het eiland Borkum. Maar goed dat we ze vroeg gingen. Omstreeks 11.00 trok de lucht dicht en was het 'einde zon'.
We hebben besloten dat we in de nabije toekomst teruggaan om dan in enkele dagen het eiland te verkennen. De westkant van het eiland heeft zo'n giga breed strand dat de kop van Westerschouwen erbij in het niet valt.
Het is een Duits eiland dus heb ik iets met zuurkool gegeten en Martha iets met linzen. Een kruising tussen een soep en een stamppot met stukjes worst erin. Was redelijk te pruimen zeker als je daarbij een halve liter 'weisses' drinkt.

Zondag twee diensten in Leeuwarden. Een om 09.30 en een om 11.45. Een historische dienst omdat het de eerste zendingsdienst was in de geschiedenis van deze kerk. Pas na 16.00 thuis. Omkleden, krant lezen en naar ED.

Jan Pool sprak en de huisband klonk als een klok. Jan heeft echt iets te melden en sprak over het "met Jezus zijn". Een belangrijk thema. Het idee dat de allerhoogste, schepper van hemel en aarde, God, wil dat we 'met Hem zijn', zoals een verliefde verlangt naar haar/zijn geliefde. We mogen die liefde van Hem voor ons beantwoorden door met Hem te wandelen, ons hart bij Hem te luchten, ons gevoel, onze vragen bij Hem neer te leggen. Hij wil het maar al te graag horen.
Hieronder wat foto's van Borkum




11 april 2008

Trouw

Gisterenavond de trouwdienst van Hans en Gabrielle de Jongh geleid. Altijd leuk om te doen. Het sprankelende, hoopvolle, vastberaden 'JA' van twee mensen werkt motiverend en aanstekelijk. Ik bid en wens hen een gelukkig huwelijk toe en ik hoop van harte dat ze de beloften die ze elkaar deden waar zullen maken.
Ook dit huwelijk zal getest worden door de stormen van het leven, die er onherroepelijk gaan komen.

Ben nog lang bezig geweest met het doornemen en bestuderen van ons "huwelijksformulier". Ik realiseer me dat de bloemlezing aan bijbelverzen die de opstellers hebben gekozen de traditionele interpretatie van "hoofd" bevestigen. De man staat aan de top van de huwelijkshiërarchie en daaronder treffen we de vrouw en eventuele kinderen aan.
Ik ben die vertaling en interpretatie "hoofd" weer eens gaan bestuderen en wat me opvalt is dat de behoudende kant van het protestantisme toch altijd weer kiest voor de hierarchie, ten koste van het Bijbelse gelijk(waardigheids)heidbeginsel, en er weinig oog is voor de andere mogelijke (en m.i. Bijbelser) interpretatie van "heerlijkheid".
De het "hoofd" van de vrouw, of de "heerlijkheid" van de vrouw. Dat is nogal een verschil; taalkundig, emotioneel en theologisch.
Het idee dat de man de 'heerlijkheid" is van de vrouw, Christus de heerlijkheid is van de man en God de heerlijkheid van Christus (zo treffen we het rijtje aan in Efeziers 5) betekent dat ze niet zonder elkaar kunnen. Ze hebben elkaar nodig om ten volle tot hun bestemming te komen.

In deze kontekst kunnen we ook uit de voeten met de oproep om elkaar onderdanig te zijn (of elkaars gezag te erkennen). Elkaar onderdanig zijn kan alleen als er sprake is van het ontbreken van een hierarchie.

Laat ik het zo zeggen, ik kan de vrouw niet vragen om haar man onderdanig te zijn zonder ik de man vraag om eenzelfde houding naar zijn vrouw te hebben en, de bijbel doet er voor de man nog een schepje bovenop, de man wordt gevraagd om zich voor haar over te geven!

Huwelijken waarin dit wordt gepractiseerd kunnen een stootje hebben want daar gaat het niet meer om het eigen belang maar altijd eerst om dat van de ander.

Sorry voor de lange blog. Ik moest het even kwijt.

Martha en ik vertrekken vanmiddag naar Groningen. Twee nachtjes in een hotel geboekt en morgen al heel vroeg vertrekken we voor een dag naar het Duitse eiland Borkum. Zondagochtend spreek ik in twee diensten in Leeuwarden.
Ik hoop dat het weer een beetje meewerkt.

10 april 2008

Platform

Gisterenmiddag heb ik de oprichting van het platform religieuze en levensbeschouwelijke bewegingen in de burgerzaal van het Rotterdamse stadhuis bijgewoond. Zo'n 150 aanwezigen (Hindoes Moslims, Joden, Humanisten, Boedisten en Christenen) ondergingen een programma van vals tot zuiver en gepassioneerd gezang, een aantal toespraken van leiders in een religieus en politiek correcte mix. Soera's en mantra's werden gezongen, voorgedragen en een Bahai dame (Het Baháí-geloof is een wereldreligie die als doel heeft alle rassen en volkeren te verenigen in één universele Zaak en een gemeenschappelijk Geloof).
Kortom, een correct programma met een hoog wolligheidsgehalte waar men het niet kon laten om her en der te verwijzen naar "de film". De overheersende klank was echter die van wederzijds respect en vooral een nadruk op het elkaar liefhebben (altijd goed toch?).
Ik voelde me toch erg unheimisch; "wat doe ik hier". Goed, ik wil best eens op de thee bij de Imam of de Rabbijn en de Bahai dame zou ik willen vragen hoe het haar lukt om iedereen zo ontzettend lief te hebben (zou ze wel eens haar geduld verliezen?). Gaat het platform ertoe bijdragen dat de Rotterdammers (althans, zij die een religie of een vorm van levensbeschouwing aanhangen en zich laten gezeggen) beter met elkaar omgaan, de criminaliteit terugdringen, de veiligheid bevorderen?
De grootste worsteling is "de waarheid". De waarheid kan niet zijn dat alle wegen naar Rome (lees: God) leiden. Humanisten die zichzelf tot god uitroepen, Hindoes die er altijd nog wel een paar bij kunnen hebben, boedisten die eigenlijk geen god hebben maar een weg naar verlichting..). Het christendom heeft nog altijd 'de beste papieren' en is de enige religie waar niet een leer centraal staat, maar een persoon. En die persoon, Jezus Christus van Nazareth, is, voor zover ik weet, de enige die een oplossing biedt voor een verdorven hart dat altijd maar weer zichzelf centraal stelt. Ik ben nog niemand anders tegengekomen die een oplossing biedt die buiten mezelf ligt. En dat er hulp van buitenaf nodig is om het diepste probleem van de mensheid, het van God gescheiden zijn, op te lossen, moge duidelijk zijn.
Gisterenochtend heb ik op uitnodiging van een groep leiders m'n hart op tafel gelegd: hoe ervaar ik mijn leven met God, met welke vragen worstel ik, wat houdt mij op m'n geloofsbeen? Een zeer waardevolle tijd.
Gisterenavond in Nijmegen voor de tweede (van drie) avonden over getuigen.

08 april 2008

Vrienden

Vanmorgen een vriend opgezocht die een extreem moeilijke tijd achter de rug heeft. Het was heel goed om elkaar te zien en te spreken, maar ook om eerlijk te praten over wat er zich in zijn leven heeft voorgevallen.

Christenen kunnen maar moeilijk omgaan met zonde en verleidingen in hun levens en als deze dan eindelijk aan het licht komen, weet de persoon zelf en de omgeving daar geen raad mee. Het gevolg is dat diepe vriendschappen worden kapotgemaakt en er nog maar weinig ruimte is voor genade.

Het is zo belangrijk dat we eerlijk onze zwakheden onder ogen zien, deze benoemen en waar nodig, hulp zoeken om er mee om te leren gaan.
Ten tweede is het van belang dat we aan onze genadebuffer werken zodat, als vrienden dingen doen die we niet kunnen plaatsen, begrijpen en juist menen te moeten veroordelen, we vrienden kunnen blijven.

Een van de grootste vragen waar ik mee worstel is deze: in hoeverre kunnen we wezenlijk veranderen. Ieder mens is uniek met uniek temperamenten, talenten, gaven maar ook met onhebbelijkheden, blinde vlekken. In sommige dingen zijn we heel erg goed terwijl er andere terreinen zijn in ons leven waar we geen invloed op lijken te hebben.

Kostbare vriendschappen zijn van levensbelang. Een echte vriend is iemand die vriend blijft. Door dik en dun.

Vanavond met twee vrienden gegeten! Was goed.

06 april 2008

Ik kon me niet beheersen

Een uiterst rustig weekend. Ik besloot op zaterdag 'even' langs Donner (Selexys) te gaan en heb me helaas niet kunnen beheersen. Ik heb twee boeken gekocht. Hoe dit soort boeken op de Ramsj terechtkomt weet ik niet, maar ze lagen er maar en ze waren voor mij!
The bible in History (how the texts have shaped the times) is een sublieme studie. Met 50 pagina's aantekeningen en verwijzingen naar eerder gedane studies is dit uitermate goed gedocumenteerde boek een juweeltje. Met name het hoofdstuk "One in Jesus: Women's Ministry and Ordination", is een van de beste korte studies over de ontwikkelingen in tekstbegrip en tekstuitleg dat ik ooit heb gezien en gelezen. Hier hen ik meer aan dan aan alle boeken die meer een persoonlijke visie reflecteren.
Het is een goede eyeopener voor hen die menen "alleen de Bijbel nodig te hebben" en dus blind zijn geworden voor wat hun eigen socialisatie, taal, cultuur enz.. met een tekst doet! Een echte aanrader voor de serieuze bijbellezer.



"The Promise of Trinitarian Theology" is een meesterwerk dat ingaat op de aandacht die de afgelopen 25 jaar is ontstaan voor de betekenis van God, die Drie in Een is; volmaakt in zichelf is en in volkomen harmonie met Zoon en Geest. Deze theologie levert een belangrijke bijdrage aan de discussie over hoe we als mensen behoren samen te leven. Wel een hoop moeilijke woorden.



Eergisteren kreeg ik per post "The Christ on the Mount: A Working Philosophy of Life" van E. Stanley Jones afgeleverd. Dit boek had ik al maar was er nog niet in begonnen. Een collega van me was er in beginnen te lezen, legde 15 euro op de tafel en nam het mee.
Dit is een boek dat ik graag met een groepje Brandarianen zou willen bestuderen. Is de bergrede "leefbaar"? Is het mogelijk om ons leven in te richten en te leven overeenkomstig de spelregels die Jezus introduceert in Matteus 5, 6 en 7? Stanley Jones meent van wel en gelooft dat dit de enige manier is om de wereld effectief te bereiken met het Goede Nieuws.



Last but not least; voor een zonnige voorjaarszondagmiddag in de tuin. Lachen met Paula Marants Cohen in "Much ado About Jessie Kaplan". Een hilarisch herkenbaar verhaal over een gewoon gezin, met gewone kinderen en gewone problemen. Zo herkenbaar dat je wilt blijven lezen.




Dat was mijn weekend.

Hoewel. Vanmorgen hadden we de OM jubileumdienst in de Brandaris. Gebak en de goedheid van God gaan goed samen. Een volle bak. Totdat de kinderen weggingen moesten zo'n 20 mensen achterin de zaal staan. Na de Exodus van de kinderen kwam er weer wat ruimte. Volgens mij was het een goede dienst. We collecteerden voor een project van OM. Tot nu toe is de stand 2000 Euro. Wauw. Om stil van te worden!

04 april 2008

300

Vandaag mijn driehonderdste blog. Hoeveel zinnige dingen en hoeveel onzinnige dingen heb ik in die 300 blogs neergetekstverwerkt? Ik zou het niet weten. Het is moelijk om het zelf te beoordelen. Voor mij is het een aardige uitlaatklep. Bedankt trouwens voor de reacties op "de knoop".
Nadat ik gisteren wakker werd met een migraine (zou er een verband zij met "de knoop") was dit meteen de tweede opeenvolgende dag dat ik "niets" deed. Martha vertelt me dan dat ik me daar niet zo druk over moet maken. Ik probeer dat dan niet meer te doen maar erg succesvol ben ik daarin niet.

In de namiddag was de pijn voldoende gezakt (dit was trouwens de eerste echte pijndag sinds 13 januari!) en ben ik naar de kapper gegaan. Dat is altijd dolle pret. Ik krijg verse koffie en de dames willen altijd van alles weten over het werk dat ik doe (goh, wat een leuke baan heeft u...). Ze hebben de geplande uitzending van "de verandering" in de agenda gezet (22 april om 22.50) en zullen zeker kijken. Wat me keer op keer verbaast is hoe snel en gemakkelijk de meeste mensen over de diepe dingen van het leven willen praten. Geef ze een vinger en ze grijpen meteen je hele hand.

Eerst maar eens luisteren. Wat klinkt door vrijwel alle verhalen? Wantrouwen, teleurstelling, verraad, isolement..
Wacht eens, als ik goed naar ze luister zijn de dingen die ze zoeken bij God te vinden. Hoe help ik ze begrijpen dat ze bij Hem moeten zijn?
Eerst moet ik door de dikke laag vooroordelen en scheve godsbeelden heen. Hoe doe ik dat? Moet ik God verdedigen? Moet ik de kerk verdedigen? Uitleggen dat Bush en Balkenende het echt wel goed bedoelen? Hoe meer ik me daar aan waag, hoe groter de aversie wordt. Wat als ik nu eenvoudig vertel over mijn belevingen met God, de vragen die ik zelf ook heb, hoe belangrijk Jezus is in mijn relatie met God. Wat de mens afwijst is het beeld van God dat hij/zij zelf heeft gecreëerd. Als ik nu eens een heel ander beeld van God voorstel? Het praat in ieder geval een stuk makkelijker.

De knoop is trouwens voor een groot deel verwaaid. Zo werkt dat bij mij. Primair een heftige reactie, vervolgens wat afstand nemen en mezelf voorhouden dat de wereld niet vergaat. Daarna bedaren gevoelens en gedachten en komen weer in de juiste verhouding te staan.

Nu moet ik echt aan de bak vandaag. Zondagochtend, woensdagochtend, woensdagavond en donderdagavond spreken. En ik ben nog lang niet klaar.

02 april 2008

De knoop

Vanmorgen werd ik wakker met een dikke knoop in m'n maag. Deze knoop was het gevolg van een avondje praten met de mede-oudsten over een aantal van mijn frustraties. Of, misschien zit ik wel een een mid-life crisis. Waar ga ik me de komende jaren aan geven. Voor OM is het allemaal wel duidelijk maar voor de Brandaris staat het mij allemaal wat minder helder voor ogen.

Het openhartige gesprek heeft enerzijds helderheid verschaft maar anderzijds is de verwarring alleen maar toegenomen.
Hoe kan ik de Brandaris het beste dienen? Dat is voor mij de voornaamste vraag?

Wat heeft de Brandaris nodig en wat zou mijn rol daarin kunnen zijn?

Ik zie het op dit moment echt niet helder.

De mist was zo dik dat ik nergens anders aan toekwam dan mezelf een weg banen door de dikke brij van te beanwoorden emails. Affijn, dat moet ook gebeuren en de meeste emails zijn regeldingen, op een nette manier nee zeggen tegen de verzoeken om ergens te komen spreken.
De ergste mails zijn die hele korte waarvan het antwoord niet anders dan lang kan zijn.
Bijvoorbeeld: Hoe hebben jullie het jongerenwerk gestructureerd? Kun je het proces beschrijven dat ertoe heeft geleid dat de Brandaris meer in de stad aan de slag is gegaan?
Hoewel, de antwoorden kun je eigenlijk heel kort houden.
Op de eerste vraag zou ik kunnen antwoorden: "losjes" en op de tweede iets in de geest van: "daar doen wij niet aan want je kunt het niet eten".
Dan is er een categorie mails die wat theologischer van aard is. Mensen die om raad vragen, of met concrete existentiele vragen zitten. Daar gaat wat meer tijd in zitten.
Dan zijn er ook nog de tijdrovende: "ik heb iemand in de omgeving van Rotterdam ontmoet en die heeft hulp nodig. Kun jij iets doen?"
Mails voor de mistige dagen noem ik ze m.i.v. heden.

Om 14.00 was ik de mist zat en ben gaan sporten. Toen ik terugkwam kon ik weer een beetje lachen. Zeker toen ik Martha zag. dat doet me altijd goed.

01 april 2008

Ik maak een vuist

Gisteren een vergadering in Terschuur (of all places) waar ik eigenlijk niet heen wilde omdat ik wist dat de terugreis een kwelling zou worden. Als je van 15.00 tot 17.00 vergadert kun je voor Amersfoort aanschuiven en kruipend naar Rotterdam.
Ik ben er heel erg voor om 's-ochtends om 07.00 te vergaderen. Van 07.00 tot 09.00 is een mooie tijd en vrijwel filevrij.
Toch is het moeilijk om hiervoor medestanders te vinden. Telkens als ik iets dergelijks voorstel schieten aanwezigen in de lach omdat ze denken dat ik een grapje maak.
Ben ik eindelijk eens serieus.

De komende maanden staan er nogal wat unieke spreekbeurten op de rol en ik heb daar echt tijd voor nodig om voor te bereiden. Gisteren en vandaag behoorlijk aan de bak gegaan om m'n huiswerk voor deze spreekbeurten te doen.
Ik denk altijd dat er nog wel wat bij kan maar realiseer me dat elke spreekbeurt gewoon heel veel tijd kost. Het is wat anders dan elke keer hetzelfde liedje zingen.

Vanmiddag met Henk Medema koffiegedronken. Hij praatte me bij over een bijeenkomst voor leiders waar ik volgende week spreek. Het is altijd een groot geneogen om met mensen te praten die een passie voor boeken hebben.

Verder een saaie dag. Een taxateur kwam langs om een prijskaartje aan ons huis te hangen (voor die hypo, weet je wel). Ik ben benieuwd. Hij wees me op het ontbreken van loodslabben om de schoorsteen. Weet ik meteen waar die natte schimmelplek in onze slaapkamer vandaan komt. Meteen een projectje van gemaakt en brieven bij alle bewoners van ons blok rondgebracht (ik ben niet de enige loodslabloze en voegloze schoorsteen huisbezitter in het blok); samen sta je sterken en kun je veel geld besparen als je het als blok aanpakt.