20 februari 2008

Nog drie dagen...

En nog zoveel te doen. Aanstaande zondag vertrek ik naar Duitsland. Volgende week verzorg ik met enkele collega's een mentoring clinic. Dan zijn er het volgende weekend vergaderingen als een vervolg op de discussies over recrutering die de Task Force in december vorig jaar in Atlanta voerde en daarop aansluitend is er de jaarlijkse International Leaders Meeting.
Voor de mentoring clinic moet ik nog veel voorbereiden.
Ik wil even ingaan op de clinic. Daar worden namelijk nogal eens vragen over gesteld.
Het is niet zo dat er alleen zieke mensen aan meedoen. De clinic beoogt om mensen naar een hoger niveau van functioneren te brengen. Net zoiets als iemand die naar de oogarts gaat omdat hij niet scherp ziet. Als het goed is draagt de kliniek van de oogarts ertoe bij dat de bezoeker uiteindelijk nog beter gaat zien dan dat hij al deed.
Zo is het ook met mentoring. De meeste mensen zijn een mentor van anderen zonder dat ze dat van zichzelf doorhebben. Ze doen het intuitief en kunnen ook moeilijk aan anderen uitleggen hoe het komt dat iets wel of niet werkt.
De mentoring clinic wil de deelnemers helpen om die intuitie om te vormen tot een bewuste actie. Het effect is dat men effectiever gaat doen wat men al deed.
Vandaag een met heimwee vervulde Moniek aan de lijn gehad. Ze zou het liefst nu op een vliegtuig stappen en naar huis komen. We hebben haar aangemoedigid om de tanden erin te zeten en door te bijten. De eerste twee dagen stage ziten erop. Acht uur per dag tafels afruimen en weer dekken voor de volgende gasten. "Ik heb geen voeten meer over" vertelde Moniek terwijl ze naar huis liep (hoe ze dat dan zonmder voeten deed, weet ik niet.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten