28 februari 2008

Duitsland, dag 5: Apfelstrudel en gestoofde appel met slagroom

Vandaag voelde als een exra lange dag. Echt waar. We hadden gestoofde appels met zoete saus en slagroom als toetje en je mocht zelf opscheppen. Ik heb nu het gevoel alsof ik meer dan een toetje op heb.

Gisteren apfelstrudel maar helaas zonder slagroom. Wel met pudding. Ik groei dicht.
De training zit er voor vandaag bijna op. We doen nu nog enkele gereedschappen die mentors kunnen gebruiken.
Verder vandaag leerstijlen, contract, proces, benadering, rapport, diagnose, het GROW model en nog veel meer.

Het begint hier nu ook drukker te worden. Over een paar dagen begint onze Internatioale Leidersvergadering en zullen er hier 300 mensen rondlopen.

De afgelopen nacht hebben we met vier man in een kamer redelijk overleefd. Wel stonk het maar met vier man is het moeilijk vast te stellen waar 'de lucht' vandaan komt. Wat ik weet is dat we, toen we met z'n tweeen waren, het niet stonk dus het moet een van de twee anderen zijn.
Vannacht, als ze slapen, zal ik, per neus, hun sokken inspecteren.


26 februari 2008

Het heeft lang geduurd, Duitsland, dag 3

Hij is terug. Het is niet mijn vriendje en ik kan heel goed zonder. Vandaag is de mentoring clinic begonnen en ik mocht de aftrap doen met een oude bekende aan mijn zijde: een knallende hoofdpijn!

Vanavond doe ik een sessie de ik "Je temperament en mentoring heb genoemd".
Ik begin met een overzicht van de geschiedenis van de temperamentenleer. Het is de laatste jaren best wel populair geworden en er zijn mensen die hierin heel ver gaan en voortdurend bezig zijn om mensen onder te verdelen en hun eigen en andermans gedrag te verklaren met statements zoals: "ik ben een hoge I" of "dat is nu een typische S".
Overdrijven is een, ontkennen is iets anders. Ik noem het een observatieleer die mensen helpt om zichzelf en anderen beter te begrijpen.
Een voorbeeld: ik word weinig gebeld. Gelukkig. De reden daarvoor is heel simpel. Ik houd er niet van om gesprekken over de telefoon te voeren. Ik ben snel afgeleid, kan moeilijk mijn onverdeelde aandacht geven. De persoon aan de andere kant van de lijn voelt dat. Nu kan ik wel heel erg mijn best doen omdat te veranderen maar het blijft toch een eigenschap die in min of meerdere mate typerend voor me zal zijn en blijven. Hoe je het ook went of keert, het heeft te maken met temperament, een voorkeur voor de manier waarop je relaties onderhoudt en het heeft niets te maken met geestelijkheid of ongeestelijkheid. De live ontmoeting is voor mij het belangrijkst en het mooisten is als dat spontaan gebeurd.
Hieronder voor de liefhebbers en geinteresseerden de korte geschiedenis in telegramstijl. Ben je geen liefhebber, stop dan hier met lezen.

A brief History of the developing theories regarding temperaments

Greeks loved dividing the world in “fours”
Physical world made up of four elements: earth, air, water, fire. The 12 signs of the Zodiac divided into these four groups. Which element is linked to which temperament apparently isn’t clear.

Health of human body depended on balance between the four fluids (humors): yellow bile (C), black bile (M), phlegm (P), and blood (S).
People’s characteristic make up divided in four temperaments: Cholerics, Melancholics, Phlegmatics and Sanguines

Hippocrates (400 BC): People are blend of the four temperaments. Four characteristics: easily angered, despondent/sleepless, calm/unemotional, courageous/amorous
Aristotle’s four sources of happiness: moral virtue, acquiring assets, logical investigation, sensuous pleasure

20th century psychology premise: people are fundamentally similar (equality, democracy, same opportunities). Freud: sexual and maternal relationships. Adler: relationship to power. Others: basic instincts.
1907, Adickes division of worldviews: dogmatic, traditional, skeptical, innovative
Adler’s division of goals: recognition, service, power, revenge
Spranger’s division of values: religious, economic, theoretic, artistic
Kretschmer’s division of abnormal behavior: hyperaestetic, depressive, anaestetic, hypomanic

Jung: differences are healthy: each person has own drives, desires, needs and characteristics. These can be classified, described and understood.
Myers/Briggs Jungian aspects of sixteen types: NF- intuitive feeling, SJ- sensory judgement, NT - intuitive thinking, SP - sensory perception
Keirsey (1998): Idealist, Guardian, Rational, Artisan

DISC is the four quadrant behavioral model based on the work of William Moulton Marston Ph.D. (1893 - 1947) to examine the behavior of individuals in their environment or within a specific situation. DISC looks at behavioral styles and behavioral preferences.

Dominance: People who score high in the intensity of the 'D' styles factor are very active in dealing with problems and challenges, while low D scores are people who want to do more research before committing to a decision. High "D" people are described as demanding, forceful, egocentric, strong willed, driving, determined, ambitious, aggressive, and pioneering. Low D scores describe those who are conservative, low keyed, cooperative, calculating, undemanding, cautious, mild, agreeable, modest and peaceful.

Influence: People with High I scores influence others through talking and activity and tend to be emotional. They are described as convincing, magnetic, political, enthusiastic, persuasive, warm, demonstrative, trusting, and optimistic. Those with Low I scores influence more by data and facts, and not with feelings. They are described as reflective, factual, calculating, skeptical, logical, suspicious, matter of fact, pessimistic, and critical.

Steadiness: (Submission in Marston's time): People with High S styles scores want a steady pace, security, and don't like sudden change. Low S intensity scores are those who like change and variety. High S persons are calm, relaxed, patient, possessive, predictable, deliberate, stable, consistent, and tend to be unemotional and poker faced. People with Low S scores are described as restless, demonstrative, impatient, eager, or even impulsive.

Conscientious: Persons with High C styles adhere to rules, regulations, and structure. They like to do quality work and do it right the first time. High C people are careful, cautious, exacting, neat, systematic, diplomatic, accurate, tactful. Those with Low C scores challenge the rules and want independence and are described as self-willed, stubborn, opinionated, unsystematic, arbitrary, and careless with details.

Other words and terms describing the four temperaments:

Choleric: doer, idealist, activator, discharger
Melancholic: stabilizer, focuser
Phlegmatic: detailer, unifier, sensor,
Sanguine: motivator, influencer, clarifier, seeker

25 februari 2008

Duitsland, dag 1 en 2


Zondag 24 Feb
Vandaag in vier en een half uur uur de 570 kilometer naar Mosbach gereden. Dat is een record. Op zondagmiddag rijden er nauwelijks vrachtwagens op de snelweg. Dat scheelt dus.
Hier aangekomen mijn spullen uitgeladen en ontdekt dat ik een kamer deel met drie anderen. Alleen vanacht ben ik nog alleen. Ook hebben we een keuken zodat we onze eigen thee en koffie kunnen zetten. Morgen maar even boodschappen doen dus.Morgenochtend nog vrij en om twaalf uur ontmoet ik mijn collega's met wie ik de coaching clinic verzorg. We gebruiken de middag om bij te praten en inhoudelijk de zaken op elkaar af te stemmen.
Dinsdagochtend beginnen we dan.

Vanmorgen gesproken in de Brandaris. Zelf had ik het gevoel dat het wat aan de technische kant was maar de reacties na afloop stelden me gerust. Het was blijkbaar goed te volgen en men kon er wat mee. De grootste uitdaging is om na de dienst aan een bakje koffie zien te komen. De nog geen twintig meter naar de balie zijn een bijna niet te overwinnen hindernis en het gebeurd regelmatig dat ik net te laat ben en het luik al dicht gaat of de koffie op is. Iemand gaf mij gratis de volgende tip: waarom vraag je niet iemand om koffie voor je te halen. Briljant! Dat ga ik volgende keer proberen.
Maandag 25-2
Het was smoorheet in de slaapkamer. Verwarming uitgedraaid en de ramen opengezet. Om 04.00 waker geworden van de kou. Ramen dicht, verwarming open. Doet niets. Men bespaart energie. De CV is 's-nachts uit.
Die besparing wordt meteen gecompenseerd doordat je 's-morgens in de douche drie minuten moet wachten voordat het water warm wordt. Dat water komt uit een centraal dingetje en ie centrale plek ligt blijkbaar nogal ver van mijn accomodatie. Je bent dan al gauw een liter of tien verder. Met een stuk of 20 douches in het hele pand kun je zo gemakkelijk uitrekenen hoelang je de verwarming uit moet laten om de balans op nul uit te laten komen. Maar gelukkig heeft OM een vermogen geïnvesteerd in een kleine waterkrachtcentrale (het gebouw staat naast een soms snelstromend riviertje) dus het zou best wel eens zo kunnen zijn dat we van de wind en het water leven...
M'n collega's druppelen langzaam binnen. Bill wordt net door de trein (die voor de deur) afgeleverd en vraagt zich af of hij eerst even mag slapen. Bill komt uit Atlanta en heeft dus al een aardige reis achter de rug.
Ik ga maar eens aan de slag.


De OM Mill in Mosbach

23 februari 2008

Gevoel en werkelijkheid

Vanmorgen werd ik met een overweldigend lentegevoel om 05.45 wakker en in dacht dat het al een beetje licht begon te worden. Toen ik om zes uur richting het overblijfsel van het Zestienhovense Park jogde, realiseerde ik me dat dat lentegevoel me had misleid. De werkelijkheid is dat het pas tegen 07.00 een beetje lichter wordt.

Thuisgekomen was het in ieder geval licht genoeg om door m'n twee buurjongen gesignaleerd te worden. Ze zaten op de bank met wat spulletjes op hun schoot en onder hun armen geklemd. Vandaag zouden ze bij ons logeren (tot woensdag) en ze waren er helemaal klaar voor en konden niet wachten totdat hun ouders eindelijk naar Amerika vertrokken.

Vandaag kreeg ik per post twee exemplaren van "Avontuurlijk leven" van Luci Shaw (Engels: The crime of living cautiously, zie foto cover hieronder). Ik kreeg deze exemplaren als bedankje voor het schrijven van een aanbeveling op de achterkant van het boek. Ik wil ze graag doorgeven aan geinteresseerden.

Als de titel en subtitel je aanspreekt (leven met lef in een onzekere wereld) en je stuurt me een mail en je bent de eerste of de tweede die een mail stuurt dan hebben ze meteen een functionele bestemming.
Vandaag de hele dag bezig geweest met het verder ontwikkelen van enkele studies voor de mentoring clinic. Het leukst is het ontwikkelen van werkbladen die als ondersteuningh van de lesstof dienen. In groepjes, of persoonlijk met materiaal aan de slag is een effectievere manier om te leren, zeker in de wetenschap dat het overdragen van informatie middels droge monologen slechts minimaal overkomt. Er blijft meestal maar een paar procent hangen.

Ook veel tijd kwijt aan het proberen aansturen van een oudere printer middels een USB uitgang en een adapter die ervoor zorgt dat de USB poort van de computer gaan communiceren met de seriele poort van de stokoude printer (HP laserjet 4M plus). Verspilde tijd want ik ben geen centimeter verder en snap er ook eigenlijk niet veel van. Een oplossing zou een netwerk kunnen zijn (de printer heeft een netwerkkaart) maar dat is voor mij al helemaal abracadabra.


21 februari 2008

Temperament

Vandaag vrijwel de hele dag bezig geweest met het ontwikkelen van een les over 'Temperament en Mentoring'. Ik ga er van uit dat de meeste deelnemers zich bewust zijn van hun temperament met de daarbij horende sterke en zwakke kanten. Om niet in allerlei herhaaloefeningen terecht te komen moet er dus flink wat huiswerk worden gedaan om het interessant te maken en te houden.
Ik denk dat het gelukt is, maar het laatste woord daarover is aan de deelnemers zelf.

Dat de mensen vroeger niet achterlijk waren bewijst wel het feit dat Aristoteles en wat andere jongens hier 2.500 jaar geleden al dingen over vaststelden en dat daar in grote lijnen weinig aan verander is. Het enige wat er in de moderne tijd wordt gedaan is het materiaal herschikken, herbenoemen, copyrighten en er flink aan verdienen.
Wat we uit het oog verloren zijn is de vaststelling door Salomo dat er niets nieuws onder de zon is.
Wij denken ons slim maar we zijn het niet.
De enige die echt lol heeft gehad moet Adam zijn geweest die het voorrecht had om alle woorden voor het eerst te zeggen. Het enige wat zijn nakomelingen konden doen is herhalen wat ze hun vader en moeder hoorden zeggen.

Saai.

Er zijn zelfs mensen, geleerden en minder dan dat, die geloven dat je aan een gezicht al af kan lezen welk temperament de boventoon voert in iemands leven.
Freud en anderen vonden dat alle mensen gelijk waren en dat de temperamenten afbuigingen van de norm waren. Er zou dan iets fout zitten in de seksuele drijfveren en de hechting (of gebrek daaraan) aan de moeder.

Saai.

M'n preek voor aanstaande zondag in de Brandaris wil totaal niet vlotten. Morgen nog maar eens voor gaan zitten.

Spannend. Straks sta ik daar op het podium en heb niets te melden.



20 februari 2008

Nog drie dagen...

En nog zoveel te doen. Aanstaande zondag vertrek ik naar Duitsland. Volgende week verzorg ik met enkele collega's een mentoring clinic. Dan zijn er het volgende weekend vergaderingen als een vervolg op de discussies over recrutering die de Task Force in december vorig jaar in Atlanta voerde en daarop aansluitend is er de jaarlijkse International Leaders Meeting.
Voor de mentoring clinic moet ik nog veel voorbereiden.
Ik wil even ingaan op de clinic. Daar worden namelijk nogal eens vragen over gesteld.
Het is niet zo dat er alleen zieke mensen aan meedoen. De clinic beoogt om mensen naar een hoger niveau van functioneren te brengen. Net zoiets als iemand die naar de oogarts gaat omdat hij niet scherp ziet. Als het goed is draagt de kliniek van de oogarts ertoe bij dat de bezoeker uiteindelijk nog beter gaat zien dan dat hij al deed.
Zo is het ook met mentoring. De meeste mensen zijn een mentor van anderen zonder dat ze dat van zichzelf doorhebben. Ze doen het intuitief en kunnen ook moeilijk aan anderen uitleggen hoe het komt dat iets wel of niet werkt.
De mentoring clinic wil de deelnemers helpen om die intuitie om te vormen tot een bewuste actie. Het effect is dat men effectiever gaat doen wat men al deed.
Vandaag een met heimwee vervulde Moniek aan de lijn gehad. Ze zou het liefst nu op een vliegtuig stappen en naar huis komen. We hebben haar aangemoedigid om de tanden erin te zeten en door te bijten. De eerste twee dagen stage ziten erop. Acht uur per dag tafels afruimen en weer dekken voor de volgende gasten. "Ik heb geen voeten meer over" vertelde Moniek terwijl ze naar huis liep (hoe ze dat dan zonmder voeten deed, weet ik niet.

18 februari 2008

En toch...

Als Jezus ons leert bidden "Geef ons heden ons dagelijks brood", zou het dan misschien mogelijk kunnen zijn dat het om brood gaat? Waar en wat ik er ook over lees; uiteindelijk wordt er een geestelijke draai aan gegeven en gaat het weer over mij en mijn geestelijk leven. Is het echt zo moeilijk on de blik van onszelf af te wenden en om ons heen te gaan kijken of er nog iemand is die ook een boterham nodig heeft?
Hier sprak ik gisteren over in Eindhoven. De kern van mijn boodschap was dat je een christen kunt herkennen aan het feit dat hij z'n boterhammen deelt met anderen. Een volgeling van Jezus is een "ons" mens en niet langer een 'ik' mens.
Die boterham ging er niet bij iedereen even vlot in. Iemand hield steevast vol dat het om het geestelijk brood gaat en daar moet ik me mee voeden. Dit denken heeft ertoe geleid dat generaties christenen zich hebben afgezonderd van de wereld en hun activiteiten hebben gereduceerd tot programma's waarin de 'zelfvoedzaamheid' centraal staat.

De verhoudingen zijn scheef.
Grofweg komt het hierop neer.
Nederlanders behoren bij te 10% van de wereldbevolking die 90% van de spullen heeft. De andere 90% van de wereldbevolking moet het met 10% doen.
Illustratie: Op jouw bord liggen negen boterhammen en negen van je buren delen samen een boterham.
En toch volhouden dat het over iets geestelijks gaat.
Geef ons heden ons dagelijks brood. Eet smakelijk.
Iemand die het Onze vader bid en denkt dat het om hem gaat, heeft er nog helemaal niets van begrepen.

Overigens heeft het plaatje hieronder er niets mee te maken. Maar het is wat Google dacht dat ik nodig had:

17 februari 2008

Dag Winterdepressie

Ik had niet in de gaten dat er zoveel mensen om heen leden aan winterdepressie. Ik zie mensen van de een op de andere dag blijer worden. Nu raakt het denk ik iederen wel een beetje. Toen ik gisterenochtend een rondje ging hardlopen door wat er nog over is van het Zestienhovense park betrapte ik me erop dat m'n smile ietsje breder was dan in de superdonkere wintermaanden. Toch wel lekker om bij een opkomende zonnetje hard te lopen. Helder lucht met de vrieskou er nog in.

Vandaag zowel heen als terug naar de kerk gelopen. Het was gewoon heerlijk wandelweer.

Vanmiddag drie mensen mee kunnen nemen naar de dienst in Eindhoven waar ik sprak over "Geef ons heden ons dagelijks brood". Ik heb me vooral gericht op het feit dat Jezus het heeft over "ons" waar wij het liever hebben over "ik". Vanuit de auto chinees besteld en bij thuiskomst, net even na 20.00, als hongerige wolven de bestelde chinees verorberd. Veel bot dit keer. Zal een magere geweest zijn.


15 februari 2008

Externe dreiging

Alles wat los staat kan vallen en doet dat soms ook. Zo ook mijn externe harde schijf. Ik heb vandaag geleerd dat deze niet gemaakt is om mee te volleyballen. Ook een val van slechts 70 centimeter is teveel van het goede. De externe harde schijf is niet meer.
Ik kan me nog herinneren dat we bij OM 2o jaar geleden een extra grote harde schijf moesten kopen van wel 40 Mb. Die kostte toen 1000 gulden. Dat is omgerekend zo'n 22 euro per Mb. Mijn gevallen apparaat bevatte 250 Gb: 40 cent per Gb, 4 cent per 100 Mb dat is 4/100 cent per Mb. Twintig jaar geleden zou dit 250.000 x 22 euro = 5.550.000, 00 euro hebben gekost.
Morgen komt de nieuwe. Via het internet kun je vaak snel en voordelig aan nieuwe spullen komen. En we doen er nog 70 Gieg bij!
Ik denk dat ik het apparatus wat verder van de bureaurand zet. Wat echter nog belangrijker is dat ik in het vervolg eerst de USB kabel loskoppel voordat ik mijn laptop verplaats.

Vanmorgen met mijn preek voor aanstaande zondag in Eindhoven bezig geweest: "Geef ons heden ons dagelijks brood". Ik heb het nog iets in kunnen korten. Er staat twee keer "ons" in het zinnetje en "heden" en "dagelijks" gaan allebei over "nu". Ik heb er het volgende van gemaakt: "Geef ons nu brood". Het is makkelijker te onthouden en de preek wordt dan korter omdat ik maar vier van de zes woorden hoef uit te leggen.

Maar goed, daar gaat het niet om natuurlijk. Waar het dan wel om gaat? Tja, dat is een verhaal van ongever 25 minuten. Dat zal ik je besparen.

14 februari 2008

Bidden; Hoe dan wel?

Nog even terugkomend op mijn vorige Blog waar ik de tweewekelijkse gebedsavond noemde. Er zijn denk ik maar twee manieren om grote(re) groepen mensen aan het bidden te krijgen. De eerste is om het op te leggen (mensen komen omdat er straf of afwijzing tegenover staat) of een opwekking van God (daar wil je echt bij zijn). De Brandaris is gelukkig een plek waar mensen niet onder druk worden gezet Het wachten is dus nu op die opwekking.

De vraag gaat dieper. Ik denk dat christenen overtuigd zijn van de noodzaak en het belang van persoonlijk en collectief gebed maar worstelen met de vraag of de format van een tweewekelijkse bidstond dan wel zo effectief of juist is. Laat ik, in plaats van het op de Brandarianen af te reageren, wat een enkele Bloglezer heeft geirriteerd, het dan maar over mezelf hebben. Misschien dat dat helpt.

Waarom ga ik naar de bidstond?
1. Oudsten en diakenen worden geacht bij de gebedsavonden aanwezig te zijn. Als ik zou zeggen dat ik ga omdat het het hoogtepunt van de week is, zou ik liegen. Als ik geen oudste meer zou zijn zou ik elke intentie hebben om trouw te blijven gaan maar ik ken mezelf voldoende om te weten dat dat na een poosje verwaterd en in m'n agenda andere zaken prioriteit gaan krijgen.

2. Om de gezelligheid. De koffie vooraf en de pauze kan mij nooit lang genoeg duren. Een geweldig moment om met deze en gene bij te praten.

3. Om het voorrecht om met en voor elkaar te bidden. Meestal is daar wel tijd voor. Dat vind ik geweldig omdat ik geloof dat God de gebeden hoort en wil verhoren. Bidden voor de wereld vind ik al weer ingewikkelder omdat het allemaal zo ver weg is.

Ik ben geen man van gebed in de traditionele zin van het woord. Ik heb geen lijstjest met dingen, namen en landen die ik afvink.
Ik heb geen gestructureerd gebedsleven waarin ik vaste tijden apart zet om voorbede te doen (ik heb geen lijstjes die ik daarvoor kan gebruiken).
Ik ben wel voortdurend in gesprek met God. Bij alles wat ik lees, hoor, zie betrek ik God. In gesprekken met mensen, tijdens autoritten, wandeltochten, gesprekken rond de tafel en noem maar op.
Ik leef in het besef van Zijn voortdurende aanwezigheid. Daarom vind ik het moeilijk als we georganiseerd God gaan zoeken of gaan proberen dichter bij Hem te komen, een tijd van aanbidding te hebben. In veel kerken over de hele wereld wordt dit soort jargon gebruikt. Dit is misleidend omdat het impliceert dat God zoek is (Zich in ieder geval verbergt tot ik het inititief neem om Hem ingespannen te zoeken en als ik dan lang genoeg gezocht zou hebben komt Hij opeens tevoorschijn: kiekeboe!), we dichter of verder bij Hem vandaan zouden kunnen zijn en dat aanbidding iets is wat je aan en uit kunt zetten.
Ook dit heb ik al eerder genoemd maar ik zou dit terrein graag eens in de vorm van een aantal studieavonden willen verkennen. Wie doet er mee?

13 februari 2008

Wat een nacht en dag

Het begon vannacht. Ik had al geslapen toen ik werd gebeld. Ruben stond met een dolgedraaide versnellingsbak in Hoek van Holland. Of ik hem even op wilde halen. Natuurlijk. En dan wachten op de Wegenwacht. En dan wachten op de sleepwagen.

Thuisgekomen kon ik niet meer slapen en nam daarom een inslapertje. Het probleem is dat, ook al gaat het om een inslapertje, je de andere dag een paar uur leuk gaar bent. En daar was geen tijd voor omdat Martha in haar wijsheid en nesteldrang besloten had dat we met alle in huis zijnde gezinsleden gezellig om 07.30 zouden ontbijten.

Vervolgens brachten we Moniek naar Schiphol. Als alles goed is gegaan is ze nu in haar appartement haar koffer aan het uitpakken. Ze gaat stage lopen in een vijfsterrenhotel waar alleen maar Spaans gesproken wordt.
Een aardige uitdaging dus.
Vanavond hebben we de tweewekelijkse gebedsavond van de Brandaris. Vrijwel alle christenen geloven in de kracht en het belang van collectief gebed. Weinigen zijn hier echter voldoende van overtuigd om er eens in de twee weken voor twee uurtjes (inclusief zingen, overdenking, koffiepauze) prioriteit aan te geven.

Wat hen dan tegenhoudt? Ik heb geen idee. Waarschijnlijk heel simpel geen tijd. Iets anders kan ik ook niet bedenken, juist omdat men volmodig toegeeft dat het zo belangrijk is.
Ik heb eens een periode gehad dat we het combineerden met een gezamenlijke maaltijd maar ook dat werkt onvoldoende overtuigend als lokmiddel.
Zodoende zullen we ook vanavond weer met hooguit 25 mannen en vrouwen pleiten en voorbede doen.

12 februari 2008

Zuurkool bij McDonalds

Vamorgen even de stad in geweest met Moniek en Ellen. Moniek vertrekt morgen voor vijf maanden naar Barcelona voor haar stage in het kader van haar opleiding luchtvaardienstverlening.

Ze vindt het best wel spannend en wij ook.
Zo zijn we terechtgekomen bij een eetgelegenheid die bij de meeste Nederlanders bekend is vanwege de grote M in het logo. Vandaag hadden ze een bijzonder variant: hamburger met zuurkool en spek; ik heb de burger in z'n geheel opgegeten. Iets wat me normaal gesproken niet lukt.
Het meest opmerkelijk hiervan is dat we buiten in de zon zaten. Op 12 februari! Ook vanmiddag hebben we in de tuin koffie gedronken.
Global Warming? Bring it on! Hoe vroeger het zomer is, hoe beter.

Ik geef m'n laptop mee aan Moniek en ben op het internet op zoek gegaan naar een redelijke geprijsde laptop die ik dan ga gebruiken.
Uiteindelijk m'n bestelling geplaatst en betaald, krijg ik bericht dat de levering een maand duurt. Als ik dat geweten had was ik wel naar de Mediamarkt gegaan. Ik heb hem namelijk volgende week nodig! Morgen maar eens kijken of ik de koop ongedaan kan maken. Op het inernet kom ik allerlei signalen tegen dat het ongedaan maken nogal wat voeten in de aarde heeft bij de betreffende leverancier (Dell).

11 februari 2008

Koffie met gebak en snert

Vanmiddag gingen Martha en ik nog even de stad in nadat we afscheid hadden genomen van de familie Hollander, die donderdag voor drie jaar naar Seattle vertrekken. Ik zal ze missen. Met name Erik die een uitstekende voorzitter van de werkgroep zending is geweest.

Bij de HEMA aangekomen laadde ik eerste een slagroomgebakje op het serveerblad en schoof het langzaam richting kassa. Al schuivend kom je nog veel meer lekkere dingen tegen. Na het gebak volgde de erwtensoep met roggebrood en katenspek. Vervolgens koffie (ik wist van de vorige keer dat de HEMA geen lekkere koffie had maar hoopte dat het vandaag anders zou zijn. Dat was het overigens niet).
Een dergelijke unieke combinatie kan het best als volgt genuttigd worden. Begin met het hartige en eindig met de zoetigheid. Ik ben niet misselijk geworden.

Martha en ik besloten dat we dit te weinig deden (niet de verkeerde combinaties eten maar samen iets gezelligs doen). We hebben maar niet gezegd dat we dit vaker zouden moeten doen. In de praktijk werkt het toch altijd anders.

De geplande vergadering van de zendingswerkgroep schijnt een week verzet te zijn dus nu hebben we opeens een extra vrije avond.

Ik heb op veilingkijker naar boekenkasten gezocht. Martha en ik hebben besloten dat de in dozen rustende boeken een belangrijker plaats moeten krijgen. Dus, na vier en een half jaar komen er nu toch boekenkasten in de huiskamer. Alleen kan ik maar moeilijk tot een besluit komen welke en waar ik ze vandaan haal dus dit gaat heel lang duren.

10 februari 2008

Life Direction

Het is altijd weer een verrassing om te zien wie er op een Life Direction weekend afkomen. Van de drie Brandarianen die zich bij mij hadden gemeld met de mededeling dat ze het weekend mee wilden maken was geen spoor te bekennen. Uiteindelijk deed er een Brandariaan mee en dat nadat het twee manden lang wekelijks in de mededelinge was herhaald. De Brandariaan die meedeed was een goede bekende: m'n eigen zoon Ruben.
De overige 18 deelnemers waren voornamelijk studenten. Daarnaast deed een docent, een huisvrouw, een medewerkers alarmcentrale, enkele IT-ers en enkele algemeen zoekenden mee.

De groep was actief betrokken en onder de gestelde vragen zaten enkele oude bekenden: Hoe is het mogelijk dat iemand een zooitje van zijn persoonlijke leven maakt en toch door God gebruikt wordt? Die vraag wordt eigenlijk altijd gesteld als ik het over de gaven van de Geest en de vrucht van de Geest heb. Mijn stelling hierbij is dat er geen voorwaardelijke koppeling tussen deze twee bestaat. Het is dus mogelijk dat iemand effectief als evangelist aan de slag is en tegelijkertijd de gewoonte heeft om wekelijks naar de hoeren te gaan, te stelen, z'n kinderen te mishandelen en ga zo maar even door.
Dat de twee, vrucht en gave, elkaar beinvloeden is een andere zaak. Maar de gave kan bestaan zonder dat iemand zich inspant om de vrucht van de Geest in zijn leven te realiseren (liefde, vrede, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zelfbeheersing). Waarom trekt de Geest zich niet terug wanneer er geen, of nauwelijks een spoor van de vrucht van de Geest in iemands leven te bekennen is?

Om dat te begrijpen moeten we er anders naar kijken en de volgende vraag stellen: wanneer, of op welk moment, zou God Zijn kinderen dan wel Zijn gave(n) moeten geven? Als we een bepaald 'level' hebben gehaald? Als het van het behalen van een 'level' zou afhangen zou het een komen en gaan van de geestelijke gaven zijn en zouden slechts weinigen zich kwalificeren.
Dit neemt allemaal niet weg dat het een zeer kwalijke zaak is als de vrucht en de gave van de Geest elkaar niet versterken in iemands leven.

En dat heeft weer alles te maken met het feit dat we het maar erg moeilijk vinden om te leven in het licht; we lopen liever jaren lang rond met 'verborgen gebreken' dan dat we hulp zouden zoeken en daarmee erkennen dat we niet volmaakt zijn. En dat laatste is meteen ook het vreemde; iedereen weet toch allang dat we geen wandelende heiligen zijn?

08 februari 2008

Life Direction

Zometeen vertrekken Martha, Ruben en ik naar Bantega voor het Life Direction weekend. We hebben twintig deelnemers. Dat is een mooi aantal. Iets meer mag ook maar een groep van twinitig heeft als voordeel dat je elkaar een beetje leert kennen.
Aanstaande zondagavond hoop ik de blog weer bij te werken. Verder is er deze week gewoon weinig boeiends gebeurd. Ik heb m'n tijd een beetje uit moeten zitten omdat m'n zicht nog niet voldoende is om te kunnen lezen. Ik zie dubbel! Maar goed, het gaat elke dag beter.

06 februari 2008

Weer in de bloglucht

Met de beeldschermresolutie op maximaal kan ik nu lezen wat ik doe. Daar had ik eerder aan moeten denken. Gisterenavond mochten de zogenaamde "verbandlenzen" eruit. Daarbij was beloofd dat het zicht de dag daarna en daarna wat minder zou zijn. Ik kan ervan getuigen dat dit waar is. De techniek die de oogarts gebruikt is door hemzelf bedacht en heeft als groot voordeel dat er helemaal geen littekeneweefsel in het oog achterblijft en de risico's van de operatie tot het absolute minimum beperkt zijn (i.p.v. het epitheel weg, en later terug te klappen lost hij het gewoon op in alcohol. dat groeit in 2 -3 dagen weer aan). Nadeel is dat het herstel langzamer verloopt en het zicht een paar weken troebel is.
Achteraf zou ik denk ik toch voor de wat oudere, maar ook beproefde LASEK methode hebben gekozen. Mensen die deze behandeling ondergaan komen met die stoere verhalen dat ze nauwelijks napijn hadden en meteen 100% konden zien.

Genoeg over dit gedoe. Mij hoor je er niet meer over.
Het komende weeken geef ik mijn Life Direction (NE) seminar in Bantega (Friesland) aan een twintigtal deelnemers die weer overal en nergens vandaan komen. Mocht een bloglezer geinteresseerd zijn om ook mee te doen, mail me dan even. Dan regel ik het. De kosten zijn 53 euro, we beginnen vrijdag 20.00 en het is zondag omsreeks 15.00 afgelopen.
Klik hier voor de inhoud van dit weekend.

O ja, slecht nieuws. Aanstaande zondag gaat Eternal Differenz NIET door. Het is ons niet gelukt om een band samen te stellen of te regelen voor aanstaande zondag. Jammer, maar helaas.

04 februari 2008

Even uit de l;uch

Ik ben even uit de bloglucht. Heb zaterdag m'n ogen laten laseren en en kan m'n ogen nu amper open houden. Ik hoop dat het morgen of overmorgen (woesdag) weer beter gaat en ik weer met heldere ogen de wereld in kan kijken. Zelfs de reflectie van het scherm is me momenteel iets te te veel.