24 november 2007

Warm zeg

Met een collega reed ik mee terug uit Carlisle. Hij zou me afzetten in Manchester. Het was warm in de auto. Heel erg warm. Ik had mijn jas aan en dacht dat het misschien goed zou zijn om hem uit te doen. Maar dat is zo lastig in de auto. Dus hield ik hem aan. Om de zoveel minuten dacht ik: "nu doe ik hem uit". Twee uur lang. Nooit uitgedaan natuurlijk. Stom. Het is hetzelfde als uit je bed gaan om een deken te pakken die practisch binnen handbereik ligt en dat dan toch niet doen omdat je dan moet bewegen en er nog meer kou om je heen wappert. Of om vier uur 's-morgens wakker worden met een overvolle blaas en denken, "ach die twee uur red ik nog wel".

De vergaderingen van ons IPS team verliepen prima. Omdat we een groep doeners zijn zit idereeen daar met de gedachte "kunnen we niet beter wat gaan doen", maar omdat dit ons team is en we elkaar slechts enkele malen per jaar zien is het belangrijk dat we naar elkaar luisteren, zaken op elkaar afstemmen en concrete plannen maken.

Een van de taken die ik op me heb genomen is de coordinatie en verder ontwikkelingen van onze mentoring-clinics. Er staan er drie gepland voor 2008, Duitsland, Zuid-Afrika en Thailand of Dubai. Ook wil ik me in gaan zetten voor de ontwikkeling van onze OM staf tijdens conferenties. Dat betekent wat minder zelf spreken en wat meer faciliteren.

Vliegen met VLM is altijd leuk. Het is de enige luchtvaarmaatschappij die nog koffie in kopjes schenkt op korte vluchten en maaltijden en kranten uitdeelt. De kopjes zijn altijd erg koud en de koffie lauw zodat het netto resultaat koffie is die tegen de vorsttemperatuur aanzit.

De Fokker 50 turboprops maken nogal wat kabaal maar daar staat tegenover dat ik vanaf Rotterdam kan vliegen. Schiphol wordt steeds drukker en bewerkelijker. Geef mij de kleine luchthavens maar.

1 opmerking: